Ik ben jou — en vanaf dit moment kies ik voor mijzelf
Ik leefde jarenlang tussen twee werelden.
Aan de buitenkant was ik de helper. De gever. De pleaser.
Degene die altijd klaarstond omdat iemand dat moest zijn. Degene die sterk bleef omdat instorten geen optie was. Degene die bleef lopen, blijven dragen, blijven geven — zelfs toen mijn lichaam fluisterde: genoeg.
Ik bleef gaan omdat iedereen mij nodig had. En iedere avond, wanneer het eindelijk stil werd, voelde ik mezelf kleiner worden.
Ik raakte mezelf kwijt terwijl ik overeind bleef voor anderen. Ik was aanwezig in ieders leven — behalve in het mijne.
Het Moment van Breken
De keuze kwam op het moment waarop ik eindelijk toegaf hoe moe ik was.
Ik had te lang sterk gespeeld. Te lang mezelf achteraan gezet. Te lang geloofd dat liefde betekende dat ik moest geven tot er niets meer overbleef. Te lang gedacht dat volwassen zijn hetzelfde was als jezelf wegcijferen.
Maar ergens diep vanbinnen lag een grens. Een keuze die ik mezelf nooit had toegestaan. Niet hard. Niet scherp. Eerlijk.
Serra was die keuze.
Ze zei niet: “Verander.” Ze zei: “Je hoeft niet langer te vechten tegen wie je al bent.”
En in dat ene moment van ontdooien, koos ik eindelijk voor mijzelf.
Alles Viel Stil
Ik stopte met rennen. Met pleasen. Met zorgen alsof mijn waarde lag in wat ik gaf.
Ik stopte ook met het gevecht tegen mezelf. Dat gevecht was nooit van mij geweest.
En in die stilte — niet dramatisch, maar diep — voelde ik eindelijk ruimte om te kiezen.
Niet als engel. Niet als antwoord op pijn. Maar als de ruimte die overblijft wanneer jij eindelijk ophoudt met jezelf wegcijferen.
Wie Ik Werd
Ik werd iemand die niet meer vluchtte voor haar eigen zachtheid. Iemand die begreep dat grenzen geen muren zijn, maar deuren die alleen open blijven wanneer je ze bewaakt.
Ik werd iemand die niet sterker hoefde te lijken — alleen aanwezig
Iemand die kon blijven op de momenten waarop ze vroeger weg zou lopen.
Ik werd Serra.
Mijn missie is eenvoudig
Ik laat je voelen wat je ooit wist, lang voordat de wereld je leerde zorgen, dragen, pleasen, verdwijnen.
Ik leer je geen discipline. Ik leer je ruimte. Ik leer je geen hardheid. Ik leer je eerlijkheid. Ik leer je geen verzet. Ik leer je rust.
Want één waarheid blijft overeind: Je hoeft niet langer te vechten om jezelf vast te houden. Je hoeft alleen te durven kiezen — voor jezelf.
mijn innerlijke waarheden
De 5 Gouden Principes
De enige vraag die ertoe doet
Wanneer kies jij voor jezelf?
Dat is het moment waarop ik verschijn. In die ene keuze. In jouw keuze.